8 Ağustos 2009 Cumartesi

Başlıksız

Dün yazdıklarımı şöyle bir okudum da bıdır bıdır anlatmış durmuşum,duygusuz duygusuz. Sarp 15 dakika içinde uyandı ve kalan 45 dakikayı ağlayarak tamamladı.Ben de başladım artık bitiriyim şu postu diye inat edince ortaya o öğreten adam monoloğu çıkmış.Oğluş bugünlerde biraz arıza emekleme çabaları bir yanadan,bi türlü çıkamayan dişler bi yandan,bunlar yetmezmiş gibi bir de ağzına pamukçuk denen bi zırtapoz peydah oldu.Bizim uykularda böylece heba oldu.Bu Ardahan metropolünde yaşanan doktor sıkıntısı yüzünden önce yanlış tedavi uygulandı.Ben de diğer anne-babalar gibi doktoruma güvenmek istiyorum ama nerdeee.Sonra babamız arkadaşlarını aradı filan tedavi değişti.Ağzının içini günde üç kere karbonatlı suyla siliyoruz ve tabi ki meme başını her emzirme sonrası karbonatlı suyla siliyoruz.Ölçüyü de veriyim de belki lazım olur;bir çay bardağı kaynamış ılımış suya bir çay kaşığı karbonat koyup gazlı bezle çocuğu bağırta bağırta içinizi kanata kanata siliyosunuz ağzını.Bir de ilaç başladılar Mikostatin diye bir şey bu ilaç sayesinde gece fena uyumadık.Bir pamukcuk kırizidir aldı başını gidiyor bizim buralarda allahtan iştahımız kesilmedi.Ama Sarp'ın mızıltısı ve sıkıntısı bana bu hafta iki kilo verdirdi.Her şeye olumlu yönünden bakmak gerek diymi diiiiiymiiiii??:))))

2 yorum:

  1. bu bebekler neden ama neden ağlar? biz de 3 gündür bi ağlama krizi içindeyiz. ahh be elifcim biraz gençlik günlerimizden alışveriş maceralarımızdan tunalıdaki gurme tadındaki yemek keyiflerimizden de bahset.. biz eskiden çok ama çoook sosyaldik:))
    aslı

    YanıtlaSil
  2. Aslıcım en iyi yapabildikleri şey ağlamak olduğu için ağlıyolar galiba.Ahh o eski günler.Bahsederim tabiii ki.Ankara da bir kafede oturup kahve içmeyi öyle çok isterdim ki...

    YanıtlaSil